Homoacceptatie kun je organiseren!
Casper Boom, oud Nederlands korfbal-international, durfde op zijn 30ste eindelijk te vertellen dat hij homo is. “Ik dacht dat het een enorme schok zou zijn in de korfbalwereld als ik voor mijn geaardheid zou uitkomen. Grote onzin achteraf! Ik heb juist alleen maar lieve en leuke reacties gehad. Dat ik mijn geaardheid zo diep verborgen heb gehouden is iets wat ik graag anders had willen doen.” Wij stelden Casper een aantal vragen.

Wat zou je andere jongens/meisjes willen meegeven die met deze gevoelens worstelen?

Het allerbelangrijkste is dat je moet doen waar je je goed bij voelt. Jij hebt de regie over je leven en je moet niets. Vertel het pas als jij er klaar voor bent. Twee tips die hierbij kunnen helpen:

  • Vertrouwenspersoon: Iemand vertrouwen waar je goed mee kan praten. Zo kan je toch je verhaal kwijt, zonder dat je je zorgen hoeft te maken dat iedereen het weet.
  • Lezen: Op het internet en in boeken is veel te lezen over dit onderwerp. Op het internet staan veel negatieve berichten, maar gelukkig ook veel positieve dingen. Het boek ‘Gelijkspel’ van Huub ter Haar heeft mij erg geholpen!

Wat vind je ervan dat “homo” vaak als scheldwoord wordt gebruikt?

Sport is een machowereld waarin je de beste wil zijn en je tegenstander wil verslaan. Het woord homo wordt in de sport veelal gebruikt voor iets wat zwak, minderwaardig of slecht is. Je hoort het nooit als je bijvoorbeeld het winnende doelpunt maakt. Nee, altijd bij een blunder of iets doms.

Ik heb veel lesgegeven en accepteer het niet als mensen ermee schelden. Ik probeer altijd het gesprek aan te gaan met de persoon. Het zou mooi zijn als het niet meer geaccepteerd wordt als mensen met homo schelden, zoals met ziektes nu ook het geval is. Helaas is het nu nog behoorlijk ingeburgerd.

Wat moet in de (top)sport veranderen om het makkelijker te maken om ‘uit de kast te komen’?

Ik denk dat daar twee dingen bij kunnen helpen:

  • Rolmodellen kunnen een belangrijke bijdrage leveren.
  • Van groter belang is dat het klimaat in en om een team/sporter zodanig is dat men zich veilig voelt. Iedereen moet zichzelf kunnen zijn, ongeacht je afkomst, huidskleur, geloofsovertuiging en uiteraard geaardheid.

Dit is nog niet vanzelfsprekend en er is veel werk aan de winkel. Ik ben zelf groot voorstander van initiatieven die bovenstaande proberen te bevorderen.

Wat zou je verenigingen mee willen geven?

Neem dit onderwerp op in het beleidsplan. Dit moet wel worden uitgerold naar de ‘speelvloer’, zodat het niet alleen bij mooie woorden blijft. Hier zijn al veel mooie tools voor ontwikkeld die verenigingen kunnen gebruiken, zoals workshops voor coaches en trainers om hen bewust te maken van het feit dat homoseksualiteit in de sport nog steeds taboe is. Vaak is men zich daar niet eens bewust van.

Welke rol heeft de trainer volgens jou op dit gebied?

Een trainer moet in mijn ogen, naast het aanleren van de sportspecifieke vaardigheden, voor een prettig klimaat in en om het veld zorgen. Daarbij hoort ook het bespreekbaar maken van bepaalde zaken, waaronder homoseksualiteit. Een sporter die zich niet veilig voelt bij zijn trainer of in het team, zal zoiets nooit vertellen en wellicht stoppen met de sport. Acceptatie op een vereniging kun je organiseren!