Van Bronckhorst: ''Zonder plezier geen succes''

Van Bronckhorst: ''Zonder plezier geen succes''
Wat betekent Sportplezier voor iemand die op het hoogste niveau heeft gevoetbald? Giovanni van Bronckhorst, oud-voetballer en trainer van Feyenoord, vertelt in dit interview o.a. over de invloed van zijn ouders op zijn carrière en over zijn rol nu bij zijn eigen kinderen. Daarnaast spraken we hem ook over die andere rol: hoofdtrainer van S.V. GIO. Zijn eigen stichting waarmee kinderen uit groep 7 en 8 met een leerachterstand een uniek sport- en onderwijstraject krijgen aangeboden.

Heb jij zelf altijd plezier gehad in het sporten? Welke dingen hadden daar invloed op?

Mijn ouders: als ik mijn ouders mag geloven was ik al aan het voetballen toen ik nauwelijks kon lopen. Ik ben dus met Sportplezier geboren.

Mijn gezin: sinds ik zelf vader ben, weet ik dat je plezier ook een beetje kunt sturen. In die zin dat je je eigen enthousiasme kunt overbrengen. Mijn vrouw Marieke en ik vinden sport en bewegen belangrijk. Dat geven we mee aan onze kinderen, maar plezier staat bovenaan. Dat geldt zelfs voor professionele sporters. Zonder plezier geen succes.

Professioneel voetbal is ‘serious business’. Je kunt na een verloren wedstrijd van Feyenoord dus eigenlijk niet zeggen: “maar we hebben het wel leuk gehad”. Hoe houd je de balans tussen plezier en prestatie? Voor jezelf en voor je spelers?

In de topsport geldt natuurlijk alleen het resultaat, maar zonder plezier in de sport kun je geen goede resultaten halen. Plezier is de basis. Dat betekent niet dat je na een verloren wedstrijd kunt zeggen we hebben het wel leuk gehad. Er komt natuurlijk veel meer bij kijken. Verlies moet je incasseren. Het moet je beter maken. Topsporters balen altijd van verlies. Die willen namelijk altijd winnen. Daarnaast ben je het aan supporters en je team verplicht om het maximale te geven. De balans tussen plezier en prestatie is heel moeilijk bij slecht resultaat. Die balans krijg je voor jezelf alleen goed als je zeker weet dat je er alles aan gedaan hebt. Dat zeg ik ook altijd tegen onze kinderen bij S.V. GIO. “Als je er zelf alles aan doet, kun je overal met opgeheven hoofd weglopen.”

“Als je er zelf alles aan doet, kun je overal met opgeheven hoofd weglopen”

Bij S.V. GIO geef je kinderen uit groep 7 en 8 met een leerachterstand een flinke zet in de goede richting. Tegen de nieuwe spelers van S.V. GIO zei je: “Zonder plezier kom je er niet”. Hoe staat plezier in verhouding tot ‘gewoon’ (Rotterdams) hard werken?

Veel kinderen bij S.V. GIO werken al hard op school, maar behalen geen resultaat omdat ze het vertrouwen in zichzelf en daarmee het plezier in school zijn verloren. Bij S.V. GIO laten we kinderen met een leerachterstand zien wat ze allemaal WEL kunnen. We laten ze hun eigen mogelijkheden zien en gaan dan pas met ze aan de slag met rekenen en taal. Daarom zeggen we ook altijd dat we ze een ‘voorzet’ geven. De kinderen bij S.V. GIO schieten hem er namelijk zelf in!

De ouders van de spelers van S.V. GIO zijn ook hun supporters. Zijn die vergelijkbaar met ouders langs het ‘echte’ sportveld?

Eigenlijk met alle ouders. Bij S.V. GIO gaan we ervan uit dat iedere ouder het beste wil voor zijn of haar kind. Ouders zijn dus de beste supporters voor hun eigen kinderen. Opvoeden, begeleiden en steunen van je kind is alleen niet altijd even makkelijk. Bij S.V. GIO laten we ouders zien hoe zij kunnen helpen om kinderen in zichzelf te laten geloven. Ook staan onze coaches klaar met antwoorden op gerichte vragen over social media, pesten en helpen bij huiswerk.

Hoe hebben jouw ouders je gesteund tijdens jouw carrière als voetballer? En kijk je daar nu anders tegenaan nu je zelf vader bent?

De meeste mensen zullen dat ondertussen wel over mij weten. Ik ben een echte familieman. Zo hebben mijn ouders me opgevoed. Ik ben dankbaar voor de steun van al mijn familieleden. Mijn vrouw en ik willen hetzelfde doen voor onze eigen kinderen. Mijn ouders hebben me ook altijd meegegeven dat wat voor jou vanzelfsprekend is, niet voor iedereen even makkelijk is. Dat heb ik niet zozeer als vader ervaren, maar vooral na gesprekken met ouders toen we net met S.V. GIO begonnen in 2012.